14 września br. wg nowego stylu przypada jedno z dwunastu wielkich prawosławnych świąt – Podwyższenie Krzyża Pańskiego. Uroczystej Liturgii przewodniczył JE Arcybiskup Abel, ordynariusz diecezji lubelsko-chełmskiej. W czasie Liturgii została odczytana Ewangelia wg św. Jana. Ewangelię w lubelskiej katedrze odczytał ks. protodiakon Marek Waszczuk. Kazanie nawiązujące do Ewangelii wygłosił ks. mitrat Andrzej Łoś, proboszcz lubelskiej parafii katedralnej.
6. W tych dniach, arcykapłani i starsi ludu postanowili na naradzie skazać Jezusa na śmierć, i przyprowadzili Go do Piłata, mówiąc: weź Go! Weź Go! Ukrzyżuj! Mówi im Piłat: – Wy Go weźcie i ukrzyżujcie, ja bowiem nie znajduję w Nim winy.
7. Odpowiedzieli mu Żydzi: – My mamy Prawo i według naszego Prawa powinien umrzeć, albowiem uczynił siebie Synem Bożym.
8. Kiedy więc Piłat usłyszał to słowo, tym bardziej się przestraszył.
9. Wszedł znowu do pretorium i mówi Jezusowi: – Skąd Ty jesteś? Jezus zaś nie dał mu odpowiedzi.
10. Mówi więc Mu Piłat: – Mnie nie mówisz? Czy nie wiesz, że mam władzę ukrzyżować Cię i mam władzę uwolnić Cię?
11. Odpowiedział Jezus: – Żadnej władzy nie miałbyś nade Mną, gdyby ci nie została dana z góry.
13. A kiedy Piłat usłyszał te słowa, wyprowadził Jezusa na zewnątrz i zasiadł na tronie sędziowskim w miejscu zwanym Litostrotos, po hebrajsku zaś Gabbata.
14. Był to zaś piątek [dzień przygotowania] Paschy, około godziny szóstej. I mówi do Żydów: – Oto król wasz!
15. Wykrzyknęli więc oni: – Weź Go! Weź Go! Ukrzyżuj! Mówi im Piłat: – Waszego króla mam ukrzyżować? Odpowiedzieli arcykapłani: – Nie mamy króla oprócz cesarza!
16. Wówczas więc wydał im Go, aby został ukrzyżowany.
Koniec czwartej pasyjnej. Wzięli więc Jezusa i poprowadzili.
17. A niosąc swój krzyż, wyszedł na tak zwane Miejsce Czaszki, które po hebrajsku nazywa się Golgota,
18. gdzie Go ukrzyżowali i razem z Nim dwóch innych, po obu stronach, a pośrodku Jezusa.
19. Piłat kazał sporządzić tabliczkę z napisem i umocować ją na krzyżu. Było zaś napisane: „Jezus Nazarejczyk, król Żydów”.
20. Tabliczkę tę odczytywało wielu Żydów, bo miejsce, gdzie Jezus został ukrzyżowany, było blisko miasta. A było napisane po hebrajsku, po grecku i po rzymsku.
25. A u krzyża Jezusa stały: matka Jego i siostra matki Jego, Maria Kleofasowa i Maria Magdalena.
26. Jezus więc, widząc matkę i stojącego obok ucznia, którego miłował, mówi do matki swojej: – Niewiasto, oto syn twój.
27. Wtedy mówi do ucznia: – Oto matka twoja. I tej godziny uczeń wziął ją do siebie.
28. Potem Jezus, wiedząc, że wszystko już się dokonało, aby wypełniło się Pismo, mówi: – Pragnę.
30. Gdy Jezus wziął do ust ocet, powiedział: – Dokonało się. I pochyliwszy głowę, oddał ducha.
31. Zatem Żydzi, ponieważ był piątek [dzień przygotowania], aby ciała nie pozostały na krzyżu w szabat – albowiem dzień tego szabatu był wielki – poprosili Piłata, aby można było połamać [im] golenie i zabrać ciała.
32. Przyszli więc żołnierze i połamali golenie pierwszemu i drugiemu, którzy byli z Nim ukrzyżowani.
33. Kiedy zaś podeszli do Jezusa i gdy ujrzeli Go już martwym, nie połamali Jego goleni,
34. lecz jeden z żołnierzy włócznią przebił bok Jego i natychmiast wypłynęła krew i woda.
35. A ten, który widział, zaświadczył, i prawdziwe jest jego świadectwo;
J 19; 6-11, 13-20, 25-28, 30-35 Cztery Ewangelie
Przekład dokonany przez ks. prof. dr hab. Michała Czajkowskiego, ks. Mieczysława Kwietnia, red. Jana Turnaua i arcybiskupa Jeremiasza. Poprawiony i dostosowany do liturgicznego tekstu Ewangelii w języku cerkiewno-słowiańskim przez zespół w składzie: arcybiskup Jeremiasz, biskup Grzegorz, mgr Jerzy Betlejko z udziałem ihumena Andrzeja i ks. Jarosława Pagóra. Warszawa 2012 r.