W tym tygodniu kontynuujemy opowieść o gruzińskim świętym Gavriile Urgebadze. Pierwszą część opublikowaliśmy kilka dni temu, a oto druga i ostatnia partia tekstu, napisanego przez bułgarskiego teologa Vencyslava Karavylczeva.
Część II
O. Gavriil ukrywał zręcznie swoje dary pod szatą jurodstwa, ale ludzie i tak odczuwali jego łaski i słuchali jego rad.
Matuszka Elisaweta Zedgenidze przypomina sobie przypadek, kiedy w drodze do monasteru „Dżvari” (czyli „Krzyż’, niedaleko Mcchety, pochodzi z 5 wieku), ojciec ją pobłogosławił, aby kupiła wódkę, ukrył butelkę pod sutanną i wszedł do świątyni w czasie nabożeństwa. Tam wyciągnął butelkę, sam pił i poczęstował wszystkich z otoczenia. Potem rozejrzał się dookoła, uśmiechnął i powiedział z zadowoleniem: Patrz, jak nikt nas nie osądził, wszyscy oni się zbawią.
Pamiętam, że mój przyjaciel Merab, który dobrze znał starca, nieraz opowiadał mi, że o. Gavriil lubił pić przed oczami ludzi i udawać, że jest pijany i tak rozwiewał wszelkie podejrzenia o świętość.
Wśród darów, którymi go Bóg obdarzył, był też dar przywodzenia ludzi do głębokiej pokuty. Pewnego razu jakiś mnich zapytał starca czym jest post. O. Gavriil, który przewidywał przeszłość i przyszłość, odpowiedział mu: Teraz wyjaśnię Ci – i odsłonił wszystkie jego grzechy. Ze wstydu mnich nie wiedział co robić. Upadł na kolana i zaczął płakać, a o. Gavriil rzekł mu: „Czy chcesz jeść?“ – „Nie, ojcze, dziękuję, nie chce mi się jeść“ – odpowiedział mnich. „Oto tym właśnie jest post (chciałeś to wiedzieć, czyż nie?): kiedy widzisz jasno swoje grzechy, pokutujesz i nawet nie myślisz o jedzeniu“.
Innego razu do celi ojca przyszło małżeństwo. Małżonka była w ciąży. Starzec im powiedział, że dziecko rozumie wszystko i trzeba je nauczać Słowa Bożego jeszcze w łonie matki. Małżonek zdziwił się – jak to: przecież on nie może usłyszeć nawet co mówi się w sąsiednim pokoju, jak więc dziecko będzie słyszeć w łonie matki? Wtedy starzec krzyknął do małżonki: „Kochanie, czy mnie słyszysz?“. Płód kobiety tak mocno się poruszył, że zrobiło się jej źle i musiała usiąść.
Do ojca raz przyszedł gość z Atosu. Starzec, nie znając go, podarował mu ikonę jego anioła stróża. Gość się pokłonił i poprosił: „Chodź do nas, tam nie będzie Ci niczego brakowało!“. Otrzymał odpowiedź: „Ja mojej Gruzji za Atos nie zamieniam“. Gość był ihumenem jednego z atoskich monasterów.
Wielu wyjaśnia stanowczość o. Gavrilla proroctwami, które on zostawił.
Walka świętych proroków Enocha i Eliasza będzie transmitowana w telewizji. Kiedy ikona Iwerskiej Bogarodzicy opuści Atos, zadzwoną dzwony i cerkwie pokłonią się jej by ją odprowadzić. Wszystkie te wydarzenia będą transmitowane w telewizji. Stanie się tak dzięki miłosierdziu Bożemu, aby ludzie na świecie mogli to zobaczyć i ci, którzy chcą, zbawić się, będą przybywać do Gruzji … Antychryst tutaj nie zapanuje. Tu też będzie prześladowanie, ale nie takie, jak w innych miejscach. W Ewangelii jest napisane, żę prześladowania będą wszędzie i biada tym, którzy zdradzą Chrystusa. Przyjdzie czas, kiedy ludzie będą uciekać w lasy. Ale nie dobrze jest uciekać samemu, trzeba w małych grupach. Dla chrześcijan największym cierpieniem będzie to, że oni sami uciekną do lasu, ale ich bliscy przyjmą pieczęć Antychrysta. Produkty, na których będzie pieczęć Antychrysta, nie mogą wam zaszkodzić. To jeszcze nie jest samą pieczęcią. Trzeba wygłosić modlitwę „Ojcze nasz”, przeżegnać siebie i pokarm też, polać go wodą święconą – tak uświęca się każdy pokarm ….
Ponad wszystkimi kanonami i statutami jest miłość. Dlatego tak dużo mówi się o niej w Księdze – lubił mówić o. Gavriil. Jeśli nienawidzisz chociaż jednego człowieka, w jego obliczu nienawidzisz też samego Chrystusa – jesteś daleko od Bożego Królestwa… W ostatnich czasach miłość, pokora i dobroć bedą zbawiać ludzi. Dobroć otwiera drzwi Raju, pokora wprowadza do Raju, a miłość pokazuje nam Boga.
Pod koniec życia ojciec był ciężko chory. Ponad 12 razy wyciągano płyn z jego żołądka. Doktor robił to w bardzo prymitywnych warunkach, w celi starca. Według specjalistów normalny człowiek wytrzymałby nie więcej niż parę podobnych procedur. Wszystko jednak odbywało się według Bożego planu. Starzec Gavriil spokojnie zamknął oczy 2 listopada 1995 r.
Jeszcze nie jest oficjalnie kanonizowany przez Cerkiew Gruzińską /starzec Gavriil został kanonizowany parę lat po tym artykule – 20 grudnia 2012 r., not. tłumacza/, mimo licznych świadectw o jego świętośći, jak za życia, tak też po jego śmierci. A on żartując z siebie, mówił tak: „Najpierw muszą kanonizować ojca Georgija (Mcheidze). On jest wielkim świętym”. Niedawno, w roku 2003, Gruzińska Cerkiew kanonizowała duchowego opiekuna starca Gavriila, o. Georgija. Pierwsza część jego proroctwa wypełniła się …
Przez modlitwy starca Gavriila, Panie Jezusie Chrystusie, zlituj się nad nami grzesznymi! Amen!
Vencyslav Karavylczev
13 stycznia 2008 r.
Źródło: Двери
Tłumaczenie z bułagarkiego: Dimka Savova
Redakcja polska: Joanna Wyspiańska