
W Tradycji Świętej mówi się, że Sama Bogarodzica chciała, by prawie nic o Niej nie było napisane ani w Ewangelii ani w Dziejach Apostolskich. Z powodu Swej skromności i pokory nie chciała nawet najmniejszą rzeczą przysłonić sławy Swego Syna. Dlatego to, co wam teraz opowiemy o Jej Zaśnięciu – to wiedza pochodząca i przechowywana w Świętej Tradycji naszej Cerkwi.
Zaśnięcie Przenajświętszej Bogarodzicy
Pan Bóg, Który nakazał na Górze Synaj w Swoim piątym przykazaniu: „Czcij ojca twego i matkę twoją!“, własnym przykładem pokazał jak trzeba czcić swego rodzica. Chociaż cierpiał męki zawieszony na krzyżu, pamiętał o Swojej Matce i wskazawszy na Jana, powiedział Jej: „«Niewiasto, oto syn Twój“. Potem powiedział Janowi: „Oto Matka twoja“. I tak, zaopiekowawszy się Swoją Matką, oddał ducha. Jan posiadał dom na Syjonie w Jerozolimie, w nim zamieszkała Bogarodzica i przebywała tam do końca Swych dni na ziemi. Swymi modlitwami, dobrymi radami, Swoją łagodnością i cierpliwością wiele pomagała apostołom Swego Syna. Cały czas do Swej śmierci spędziła głównie w Jerozolimie, często odwiedzając miejsca, które Jej przypominały o wielkich zdarzeniach i wielkich czynach Jej Syna. Szczególnie często odwiedzała Golgotę, Betlejem i Górę Oliwną. Z dłuższych podróży Św. Marii Panny wspomniane są Jej odwiedziny u św. Ignacego Antiocheńskiego w Antiochii, odwiedziny u św. Łazarza Czterodniowego – arcypasterza cypryjskiego, odwiedziny na Świętej Górze, którą pobłogosławiła, i Jej pobyt w Efezie razem ze św. Janem w czasach wielkiego prześladowania chrześcijan w Jerozolimie. W ostatnich latach życia modliła się do Pana – Swego Boga na Górze Oliwnej, na miejscu Jego Wniebowstąpienia, prosząc aby Ją zabrał jak najszybciej z tego świata. Pewnego razu przyszedł do Niej Archanioł Gabriel i Ją powiadomił, że po trzech dniach odda ducha. I dał Jej Anioł gałązkę palmową, która będzie niesiona na Jej pogrzebie. Z wielką radością wróciła Bogarodzica do domu, zapragnąwszy w Swoim sercu jeszcze raz w tym życiu zobaczyć wszystkich apostołów Chrystusowych. Bóg spełnił to Jej życzenie i wszyscy apostołowie, przyniesieni przez aniołów na obłokach, zgromadzili się szybko w domu Jana na Syjonie. Z wielką radością ujrzała Matka Boża świętych apostołów, dodała im odwagi, udzieliła rad i pocieszyła. Po tym spokojnie oddała ducha Swemu Bogu, bez żadnej duchowej udręki ani choroby cielesnej. Apostołowie wzięli trumnę z Jej ciałem, z której unosił się wspaniały zapach i w towarzystwie mnóstwa chrześcijan przenieśli ją do Ogrodu Getsemani, do grobu świętych Joachima i Anny. Od złośliwych Żydów mocą Bożej opatrzności ukrywał ich obłok. Pewien żydowski kapłan, o imieniu Antoniusz, chwycił rękami trumnę z zamiarem by ją przewrócić, ale w tej samej chwili Anioł Boży odciął mu obie ręce. Wtedy zawołał do apostołów by mu pomogli i został uzdrowiony po tym, jak wyznał swoją wiarę w Pana Jezusa Chrystusa. Apostoł Tomasz znowóż, zgodnie z Bożą opatrznością, nie był obecny na pogrzebie, aby poprzez to zdarzenie ujawniona została pewna nowa i chwalebną tajemnica o Przenajświętszej Bogarodzicy. Trzeciego dnia przybył i on i zapragnął pocałować ciało Świętej Przenajczystszej. Ale kiedy apostołowie otworzyli trumnę, znaleźli tam tylko całun, a ciała w trumnie nie było. Tego samego wieczora Matka Boża zjawiła się przed apostołami, otoczona przez mnóstwo aniołów, i powiedziała im: „Cieszcie się – będę z wami na wieki!“. Nie wiadomo dokładnie w jakim wieku była Bogarodzica w czasie Swego Zaśnięcia, ale przeważa opinia, że upłynęło wtedy sześćdziesiąt lat jej ziemskiego życia.
Troparion głos 1:
В рождестве девство сохранила еси, во успении мира не оставила еси, Богородице. Преставилася еси к животу, Мати сушта живота, и молитвами твоими избавляеши от смерти души наша.
„Pan Najwyższy powiedział tak: aby z Twego serca, Dziewico Czysta, popłynęła woda żywa i aby spragnieni pili Chrystusa. Źródło dające życie, my wszyscy jesteśmy dumni z Ciebie! Aby spragnieni pili Chrystusa, zgorzkniali by Go posmakowali, ślepi by się Nim umyli i smutni by Nim uleczyli swe cierpienia. Źródło pełne piękna, my wszyscy jesteśmy dumni z Ciebie! Z wieczności zstąpił Napój, napełnił wyschnięty strumień czasu i ponownie wstąpił na Niebo. Wzmocnił się zdewastowany świat. Źródło dające życie, my wszyscy jesteśmy dumni z Ciebie! Chwała Tobie, o Przenajczystsza, chwała Tobie, Matko Boża! Ty nam urodziłaś żywego Chrystusa, żywą Wodę łaski! Źródło dające życie!“
Fragment z „Ochrydzkiego prologu“ świętego Mikołaja Serbskiego
Piotr Mamonov
Żródło: Духовник Библиотека
Tłumaczenie z serbskiego na polski: Dimka Savova
Redakcja polska: Joanna Wyspiańska